Skip to content

Opis systemu Technologia pali betonowych

Jakość pali, wykonanych w systemie DE WAAL, spełnia wysokie wymagania. Grunt zagęszczony w trakcie zagłębiania świdra stanowi doskonałą formę dla wykonywania pali betonowanych. Pociąga to za sobą optymalne zużycie betonu, które nieznacznie się różni od teoretycznej objętości trzonu pala, wynikającej z zewnętrznej średnicy świdra.

Rura od wnętrza wypełniana jest mieszanką betonową w ilości potrzebnej do wykonania pala. Słup mieszanki betonowej w rurze wywołuje przy podstawie świdra ciśnienie znacznie wyższe od parcia gruntu na tym samym poziomie. W czasie podnoszenia świdra mieszanka betonowa dokładnie wypełnia wykonany otwór uniemożliwiając rozprężenie gruntu. Różnica ciśnień powstaje automatycznie i wyklucza powstawanie różnic w zużyciu mieszanki betonowej, które często zdarzają się w przypadku zwykłych pali CFA. Wcześniejsze wypełnienie wnętrza rury ilością mieszanki betonowej potrzebnej do uformowanie pala daje możliwość pełnej kontroli zużycia betonu.

Zbrojenie pali może być wykonywane na pełną ich długość w każdym rozmiarze wynikającym z obliczeń. Aby zapewnić odpowiednią sztywność w trakcie transportu oraz układania pręty główne spawane są do spiralnie ukształtowanego uzwojenia. Otulina prętów głównych jest stosunkowo duża, przez co pręty są doskonale zabezpieczone przed korozją nawet w agresywnym środowisku.

Mieszanka o odpowiedniej konsystencji umożliwia łatwe spływanie jej przez zbrojenie ku dołowi, w ten sposób więc cała przestrzeń po wyciąganym świdrze zostaje wypełniona a zbrojenie uzyskuje swoje właściwe otulenie.

Dla sprawdzenia wyciągnięto kilka pali i wykazano, że pale mają regularny kształt, natomiast beton okazał się być wysokiej jakości i doskonałej jednorodności. Uzyskana wytrzymałość na ściskanie osiągnęła wartość w zakresie między 25 a 30 MPa.

W Maldegem w Belgii przeprowadzono badania jakości wykonywanych pali. Próbny pal o długości 6,70 m został zainstalowany świdrem o średnicy 360 mm i prototypową maszyną mającą moment obrotowy zaledwie 120 kNm. Przed wydobyciem pal został obciążony próbnie przy zastosowaniu 2 sąsiednich pali kotwiących. Obciążono go siłą 1.000 kN, przy której osiadanie głowicy pala nie przekroczyło 20 mm. Następnie pal został wyciągnięty (w obecności przedstawiciela SECO). Kształt pala był bardzo regularny, wykazujący prawie stałą średnica 0,36 m.